Στην πυρά!

Αυτή είναι η φυλακή που θα οδηγηθεί ο μακελάρης – Χλιδή και πολυτέλεια για τον παρανοϊκό δολοφόνο!

Αν δεν το πήρες στο ημέιλ σου, θα το πάρεις κατά πάσα πιθανότητα μέσα στις επόμενες ημερες -όλο και κάποιος γνωστός ή φίλος θα μπει στον κόπο να στο στείλει, για να ριγήσεις από αγανάκτηση που αυτός ο σκατόψυχος ακροδεξιός δολοφόνος του κερατά θα εκτίσει την ποινή του σε εγκαταστάσεις που μοιάζουν με "πολυτελές ξενοδοχείο".

Και στο μεταξύ, όλο και κάπου θα έχεις ακούσει ότι, σύμφωνα με τη νορβηγική νομοθεσία, το ανώτατο όριο ποινής για τον εν λόγω δεν υπερβαίνει τα 21 χρόνια, κι άλλη αγανάκτηση και μπακάλικοι υπολογισμοί, πόσοι μήνες βγαίνουν για κάθε θύμα.

Δεν είναι ότι δεν την καταλαβαίνω την αγανάκτηση. Αλλά μου κάνουν εντύπωση αυτά τα σχόλια, λες και η ιδανική τιμωρία για τον Νορβηγό μακελάρη, στο μυαλό των αγανακτισμένων σχολιαστών, θα ήταν ας πούμε ένας δημόσιος ανασκολοπισμός, ή έστω ο εγκλεισμός του σε κάποιο ανήλιαγο μπουντρούμι, για να μετρήσει αλυσοδεμένος τις υπόλοιπες μέρες της ζωής του χωρίς να ξαναδεί το φως.

Αν συγκρατηθούμε όμως λιγάκι, αν κάτσουμε να το σκεφτούμε το θέμα πιο πλατιά, ενδεχομένως και να θυμηθούμε ότι αυτές οι (εκ πρώτης όψεως) εξωφρενικά επιεικείς διευθετήσεις δεν έπεσαν απ' τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης διαδικασίας εξέλιξης, τόνοι μελάνι έχουν χυθεί και αμέτρητη φαιά ουσία έχει καταναλωθεί πάνω στο ζήτημα του ποιος είναι ο σκοπός της τιμωρίας, τι σημαίνει σωφρονισμός, τι σημαίνει παραδειγματισμός, τι προστασία της κοινωνίας, και πού μπαίνουν τα όρια. Δεν είναι τόσο μακρινή η εποχή που εγκληματίες ανάλογου (και μικρότερου) βεληνεκούς τους έκαιγαν, τους κρεμούσαν ή τους κάθιζαν στην ηλεκτρική καρέκλα -για την ακρίβεια, ακόμα τη ζούμε αυτήν την εποχή, αν όχι εμείς εδώ στην "πολιτισμένη" Ευρώπη, οπωσδήποτε άλλοι λαοί σε άλλες χώρες, κι όχι κατ' ανάγκην απολίτιστες.

Κι όμως. Η πορεία που ξεκινά από τον Καιάδα και φτάνει μέχρι τις "πολυτελείς φυλακές" του Χάλντεν είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση μια πορεία προόδου του ανθρώπινου πολιτισμού. Πορεία κοπιαστική, που η ανθρωπότητα χρειάστηκε τριάντα αιώνες και βάλε για να τη διανύσει, αλλά θα της πάρει πολύ λιγότερο να την ξανακάνει, προς την αντίστροφη κατεύθυνση αυτή τη φορά. Κι αν αμφιβάλλεις γι' αυτό, μια λέξη μόνο θα σου πω: Γουαντάναμο.

Είναι κρίμα και άδικο η πρόοδος αυτή να αμφισβητείται επειδή προέκυψε ξαφνικά ένας κάποιος Μπρέιβικ, που δεν είναι ο πρώτος και σίγουρα δεν θά 'ναι ο τελευταίος. Είναι κρίμα μια αρρωστημένη περιπτωσιολογία να μας οδηγεί πίσω στον Καιάδα ή έστω στον Πύργο του Λονδίνου.

Και στο τέλος τέλος, για σκέψου κι αυτό: θα άντεχες να μείνεις σ' αυτήν τη χλιδάτη και πολυτελή φυλακή, όχι είκοσι χρόνια, αλλά είκοσι μέρες; Είσαι σίγουρος;


.